Η οστεοχόνδρωση είναι μια κοινή εκφυλιστική-δυστροφική βλάβη που προσβάλλει μεσοσπονδύλιους δίσκους, παρακείμενους σπονδύλους και κοντινούς συνδέσμους.
Η νόσος δεν αναπτύσσεται ακαριαία, εξελίσσεται για πολλά χρόνια, ενώ η εμφάνιση μπορεί να συμβεί σε αρκετά νεαρή ηλικία (18-20 ετών) και έχει πολλά στάδια:
- Στάδιο Ι – «ρωγμές» στον ινώδη δακτύλιο και ενδοδισκική κίνηση του πολφικού πυρήνα, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη ακτινολογικά σημάδια.
- Στάδιο II - ο πολφικός πυρήνας συνεχίζει να επιδεινώνεται, το ύψος του δίσκου μειώνεται, ο ινώδης δακτύλιος «στεγνώνει», η προσβεβλημένη μεσοσπονδύλιος άρθρωση γίνεται ασταθής και για να αντισταθμιστεί αυτό, οι μύες της πλάτης βρίσκονται σε συνεχή ένταση, προκαλώντας πόνο και « υπερβολική εργασία», τα σημάδια της οστεοχόνδρωσης είναι ορατά στις ακτινογραφίες.
- Στάδιο ΙΙΙ - ο δίσκος σπάει, ο προπτυσσόμενος πολφικός πυρήνας σχηματίζει κήλη, το στάδιο χαρακτηρίζεται από πληθώρα νευρολογικών συμπτωμάτων, φλεγμονής και οιδήματος.
- Στάδιο IV - γειτονικά στοιχεία της άρθρωσης εμπλέκονται στη βλάβη.
Η οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε διαφορετικά μέρη της σπονδυλικής στήλης και, ανάλογα με αυτό, έχει διαφορετικά ονόματα:
- αυχενικός - πιο συχνά εντοπίζεται μεταξύ του πέμπτου και του έβδομου αυχενικού σπονδύλου (η πιο κινητή άρθρωση).
- στήθος - μια παραλλαγή που εκδηλώνεται με πόνο, ο οποίος μπορεί να συγχέεται με ασθένειες άλλων οργάνων του θώρακα.
- οσφυϊκή - ο πιο συνηθισμένος τύπος λόγω της μεγαλύτερης κινητικότητας αυτού του τμήματος και του φορτίου που τοποθετείται σε αυτό.
- κοινές - που περιλαμβάνουν πολλά τμήματα (για παράδειγμα, αυχενικό θώρακα).
Λόγοι για την ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας
Δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη θεωρία που να εξηγεί πλήρως την αιτία αυτής της ασθένειας. Είναι πολυπαραγοντικό, επομένως, μια προδιάθεση είναι απαραίτητη ως έναυσμα, και για την εκδήλωσή της - ένα σύμπλεγμα εσωτερικών και εξωτερικών ερεθισμάτων.
Εξωγενείς παράγοντες κινδύνου:
- Το υπερβολικό άγχος, η σωματική εργασία, οι επαγγελματικοί κίνδυνοι (μετακίνηση βαρέων αντικειμένων) είναι μια κοινή αιτία οστεοχόνδρωσης στους άνδρες.
- τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης?
- αιχμηρά και ανομοιόμορφα τραντάγματα, κάμψεις σώματος, στροφές.
- καθιστική εργασία, σωματική αδράνεια.
- συνεχείς επαναλαμβανόμενες κινήσεις (κουβαλώντας μια τσάντα στον ίδιο ώμο, γέρνοντας το κεφάλι σας στο αυτί σας όταν μιλάτε στο τηλέφωνο).
- κλιματικές συνθήκες.
Ενδογενείς παράγοντες κινδύνου:
- αρσενικό φύλο (η οστεοχόνδρωση εμφανίζεται λιγότερο συχνά στις γυναίκες).
- υπέρβαροι και ψηλοί?
- αναπτυξιακές ανωμαλίες του μυοσκελετικού συστήματος, αδυναμία των μυών της πλάτης.
- κακή στάση του σώματος?
- ασθένειες των ποδιών (αρθρώσεις, πλατυποδία).
- παραβίαση του τροφισμού των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων.
- παθολογίες των εσωτερικών οργάνων.
Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας
Τυπικά σημάδια αυτής της ασθένειας: πόνος στη σπονδυλική στήλη και τους μύες σε ηρεμία, περιορισμός στις κινήσεις, «κούραση» της πληγείσας περιοχής. Ο ασθενής προσπαθεί είτε να το «ξεφορτώσει» γέρνοντας πίσω σε μια καρέκλα, ακουμπώντας στα χέρια του, προσπαθώντας να μην σταθεί στα πόδια του για πολλή ώρα, είτε τρίβοντάς το και ζυμώνοντάς το, ανακουφίζοντας από την ένταση των μυών. Ανάλογα με την εντόπιση, ο πόνος μπορεί να ποικίλλει ελαφρώς και προστίθενται νέα, πιο συγκεκριμένα συμπτώματα.
Με την αυχενική οστεοχονδρωσία, θα εμφανιστούν δυσάρεστες αισθήσεις στην ινιακή περιοχή ή στον ίδιο τον λαιμό, που εντείνονται κατά την κλίση ή την περιστροφή του κεφαλιού. Λόγω τσιμπήματος των νευρικών ριζών, μπορεί να εμφανιστεί μυρμήγκιασμα ή κάψιμο στα δάχτυλα και τις παλάμες και με πιο σοβαρές βλάβες, περιορισμός στην κίνησή τους.
Όμως ο κύριος κίνδυνος της υπόθεσης είναι ότι κοντά στη σπονδυλική στήλη σε αυτή την περιοχή υπάρχουν σημαντικές αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλο. Σταδιακά γίνονται τσιμπήματα, επομένως αυτός ο τύπος οστεοχονδρωσίας χαρακτηρίζεται από ζάλη και «κηλίδες» μπροστά στα μάτια λόγω ανεπαρκούς διατροφής του κύριου οργάνου στο σώμα.
Μεταξύ όλων των τύπων οστεοχόνδρωσης, η βλάβη στη θωρακική περιοχή είναι λιγότερο συχνή από άλλους και είναι δύσκολο να διαγνωστεί. Ο πόνος σε αυτή την περιοχή είναι παρόμοιος με τον καρδιακό, τον πνευμονικό, τον οισοφαγικό πόνο ή τη νευραλγία. Ως εκ τούτου, οι ασθενείς πρώτα απ' όλα απευθύνονται σε καρδιολόγους, γαστρεντερολόγους ή πνευμονολόγους, αποφεύγοντας για πολύ καιρό τους γιατρούς της ειδικότητας που χρειάζονται, έως ότου αποκλειστούν όλες οι άλλες παθολογίες ή υποψιαστεί θωρακική οστεοχόνδρωση. Η ενόχληση εντοπίζεται μεταξύ των ωμοπλάτων, εντείνεται όταν σκύβετε, μπορεί να αισθανθείτε ένα αίσθημα όγκου στο λαιμό ή δυσκολία στην αναπνοή και μούδιασμα στο στήθος.
Ο πιο συνηθισμένος και πιο τυπικός τύπος είναι η οσφυϊκή οστεοχονδρωσία. Τα συμπτώματά της συνδέονται συχνότερα με αυτή την ασθένεια: πόνος στην ομώνυμη περιοχή, ο οποίος εντείνεται όταν στρίβετε, λυγίζετε ή στέκεστε για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να εκπέμπεται στο ένα ή και στα δύο πόδια.
Διάγνωση οστεοχονδρωσίας
Ο γιατρός ξεκινά συλλέγοντας παράπονα και αναμνήσεις (οικογένεια, ζωή και ασθένεια), που αναλύει την παρουσία προδιάθεσης, εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες κινδύνου, τη σχέση των συμπτωμάτων και την εξέλιξη της βλάβης.
Η επιθεώρηση αποτελείται από:
- νευρο-ορθοπεδικό, κατά το οποίο αξιολογούνται οι στατικές και δυναμικές λειτουργίες της σπονδυλικής στήλης (στάση, παρουσία σκολίωσης, μυϊκός τόνος και εύρος κίνησης των μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων και των άκρων).
- νευρολογικά – προσδιορισμός αντανακλαστικών και συμπιεστικών σπονδυλογενών συνδρόμων, κινητικών και αισθητηριακών λειτουργιών, ποιότητας τροφισμού ιστού.
Η απλούστερη και πιο προσιτή ενόργανη διαγνωστική μέθοδος για την οστεοχόνδρωση οποιουδήποτε τμήματος της σπονδυλικής στήλης (αυχενική, θωρακική ή οσφυϊκή) είναι οι μελέτες ακτίνων Χ χωρίς σκιαγραφικό και σκιαγραφικό (δισκογραφία, φλεβοσπονδυλογραφία) που αποκαλύπτουν στένωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων, το επίπεδο της κήλης. προεξοχή και την κατάσταση των αιμοφόρων αγγείων. Λίγο λιγότερο συχνά, χρησιμοποιείται πιο ενημερωτική μαγνητική τομογραφία, με την οποία μπορείτε να εκτιμήσετε με ακρίβεια τον βαθμό βλάβης στον μεσοσπονδύλιο δίσκο, το μέγεθος της κήλης, την παρουσία συμπίεσης του νωτιαίου μυελού, των ριζών και των γύρω ιστών. Εάν η μαγνητική τομογραφία αντενδείκνυται, αντικαθίσταται με αξονική τομογραφία, η οποία καθορίζει την κατάσταση των ίδιων των σπονδύλων, του σπονδυλικού σωλήνα και της ασβεστοποίησης των συνδέσμων.
Θεραπεία της οστεοχονδρωσίας
Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι παράγοντες κινδύνου, που ανακάλυψε ο γιατρός κατά τη διάρκεια της έρευνας. Εξαλείψτε τα αξονικά φορτία, περιορίστε τη σοβαρότητα των αντικειμένων που μεταφέρετε, μερικές φορές αλλάξτε τραυματικές εργασίες που σχετίζονται με σωματική εργασία, χάσετε βάρος εάν είστε υπέρβαροι, συμπεριλάβετε ελάχιστα αθλήματα στο καθημερινό σας πρόγραμμα εάν είστε σωματικά ανενεργοί. Αυτό θα βοηθήσει μόνο στην ελαφρά μείωση του βαθμού του πόνου λόγω της οστεοχονδρωσίας και του κινδύνου επιπλοκών, αν και δύσκολα θα επιβραδύνει την εξέλιξή του.
Η θεραπεία πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να συνδυάζει όχι μόνο μεθόδους φαρμάκων, αλλά και διάφορους τύπους επιδράσεων στους σπονδυλικούς μύες και στην ίδια τη σπονδυλική στήλη. Δεν μπορείτε να παίρνετε μόνοι σας χάπια για την οστεοχονδρωσία και να ελπίζετε για θεραπεία· οποιεσδήποτε διαδικασίες και φάρμακα μπορούν να συνταγογραφηθούν μόνο από νευρολόγο. Ο ειδικός βασίζει τις συστάσεις του σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και στα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς, ώστε η θεραπεία να μην προκαλεί μεγαλύτερη ταλαιπωρία από την ίδια την ασθένεια.
Για την οστεοχονδρωσία ενδείκνυται η θεραπεία ασκήσεων, η οποία πραγματοποιείται πρώτα σε ειδικό δωμάτιο νοσοκομείου, ώστε ο γιατρός να πειστεί ότι ο ασθενής εκτελεί σωστά τις ενδεικνυόμενες ασκήσεις. Ο διαφορετικός εντοπισμός της βλάβης συνεπάγεται διαφορετικά σύμπλοκα που στοχεύουν στη διατήρηση των μυών της πλάτης, στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και του τροφισμού των ίδιων των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των σπονδύλων και στη μείωση της τριβής τους.
Το θεραπευτικό μασάζ έχει επίσης ευεργετική επίδραση στην πορεία της νόσου στην οστεοχονδρωσία· η φυσιοθεραπεία, η χειρωνακτική θεραπεία, ο βελονισμός, η οστεοπάθεια και η έλξη υλικού της σπονδυλικής στήλης γίνονται με προσοχή. Η πορεία της θεραπείας και οι μέθοδοι της καθορίζονται από τον γιατρό με βάση τον βαθμό ανάπτυξης της βλάβης, την εκδήλωση του πόνου και τα επιμέρους χαρακτηριστικά κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης.
Πρόληψη της οστεοχονδρωσίας
Εάν λάβετε έγκαιρα μέτρα για να αποτρέψετε την ανάπτυξη της νόσου, τότε η θεραπεία της μπορεί να μην είναι ποτέ απαραίτητη. Αυτό θα πρέπει επίσης να προσεγγιστεί πλήρως: μειώστε εκ των προτέρων τους αναφερόμενους παράγοντες κινδύνου (ακόμα και πριν εμφανιστεί ενόχληση), προσπαθήστε να κατανείμετε ομοιόμορφα το φορτίο, παρακολουθήστε τη στάση του σώματος από την παιδική ηλικία, λάβετε επαρκή διατροφή με όλες τις απαραίτητες βιταμίνες και συμμετάσχετε τακτικά σε υποστηρικτικά αθλήματα (για για παράδειγμα, κολύμπι).
Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη της οστεοχονδρωσίας, η γυμναστική παίζει σημαντικό ρόλο: υπάρχουν ειδικές ασκήσεις που μειώνουν το φορτίο στη σπονδυλική στήλη. Μπορείτε να συμβουλευτείτε έναν ορθοπεδικό ή νευρολόγο σχετικά με αυτά.
Αλλά ακόμα και οι συνηθισμένες πρωινές ασκήσεις θα βοηθήσουν στη διατήρηση του μυϊκού τόνου, στην ανακούφιση από σπασμούς και στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, ώστε να μην διαταραχθεί ο τροφισμός των μεσοαρθρικών δίσκων. Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη σωματικής αδράνειας στην καθιστική εργασία, είναι απαραίτητο να κάνετε περιοδική προθέρμανση και να εκτελείτε ασκήσεις που ενδείκνυνται για την πρόληψη της οστεοχονδρωσίας.